In de laatste week voor de Kerstvakantie verzorg ik speciale Kerst-yogalessen, met 4e chakra houdingen, mantra zingen en iets speciaals, dit jaar had ik de Tanpura meegenomen. Ik versier de ruimte mooi met vers groen, lichtjes en kaarsjes.
Het is altijd een mooie sfeervolle les waar we samen van genieten en dat is toch ook waar het Kerstfeest voor staat, in vrede en liefde samen zijn en delen, iets voor de ander willen betekenen.
Soms lees ik een tekst voor, dit keer was dit een prachtige tekst uit de Upanishaden.
‘ Leid mij
Van het onwerkelijke naar het Werkelijke,
Van duisternis naar Licht,
Van dood naar Onsterfelijkheid.’
Het onbevredigende is, dat elke verandering weer een nieuw verlangen met zich meebrengt.
De mens blijft in wezen zoeken naar ‘iets’, in de hoop dat ooit aan dat zoeken een einde zal komen.
Als uiteindelijk blijkt dat alle op de uiterlijke wereld gerichte verlangens de mens nooit rust zullen schenken, dan volgt er een periode van inkeer. De mens gaat zoeken in zichzelf.
Dat zoeken naar innerlijke waarheid vinden we in alle godsdiensten en spirituele stromingen ter wereld terug. We vinden het ook terug in de Upanishaden.
De mens is in zijn diepste wezen zelf het mysterie waar hij naar zoekt. Dit verborgen mysterie woont diep in de mens zelf. Maar tegelijk verblijft het als machtige Aanwezigheid hoog boven de mens verheven.
Deze hoogverheven en toch inwonende stralende Werkelijkheid wordt overal ter wereld aangeroepen, onder verschillende namen.
Ooit komt de mens te staan voor het gegeven dat hij zijn rust wil vinden in die Werkelijkheid.
Bron: Upanishaden Het mysterie van het Zelf, hoofdstuk 1, vertaling Dr. W.H. van Vledder
hier en daar een kleine eigen interpretatie.
inderdaad een mooi citaat en heel passend bij de kerstgedachte
BeantwoordenVerwijderenanneke
Mooi zeg. En wat fijn dat je daar in je yogalessen aandacht aan besteed! Dat lijken mij hele fijne lessen.
BeantwoordenVerwijderenHeel mooi en zo ontzettend waar.
BeantwoordenVerwijderen